Sanat; günün gerçeği olarak yaşadıklarımıza, insansal pratiğe, topluma ve yaşama sıkıca bağlı olarak oluşan sosyo-estetik bir ilişkidir. Tarihe düşülen görsel kayıtlar olarak yapıtlar; insanların bilinçlerinde, kendi gerçek yaşamları içinde, gereksinim olarak istekler ve zorluklarla karşı karşıya kalışlarına bağlı olarak oluşmaktadır. Çünkü imgeler dünyaya ilişkin belli bir bilincin görsel dönüşümleri olarak aynı zamanda insan bilincinin estetik ürünleridir ve maden cevheri gibi kazılıp çıkarılan şeyler değil, belirli bir sosyo-kültürel ortam içerisinde, belli bir işlev görmesi için inşa edilen temsili nesnelerdir.
Heidegger'in öne sürdüğü ancak Aristoteles ve öğrencisi Theophrastos'a dayanan görüşe göre; sanat yapıtı-insanın öne sürdüğü ve meydana getirdiği anlamındaki Grekçe "tekhne onta" yapma var-olandır. Bu bağlamda sanat dışı bilginin, (yapıtın betimlediği gerçeğin) dış dünyanın reel gerçekliği değil, yeniden üretilmiş bir gerçekliğin dönüştürülmüş bilgisi (hakikat) olması nedeniyle sanat eserinde konu değil, anlamın ön planda değerlendirilmesinin gerekliliği unutulmamalıdır.
Gerçekten de birçok önemli tarihsel olay, estetik biçimlendirme sayesinde
insanlığın hafızasına kaydolmuş; sanatsal işçilikle yoğrulması dolaysıyla da asırlar boyu insanları etkileyebilmiştir.
(DALOĞLU, Hakan (Haziran 2016). "Assur'da Despotik İktidarın Politik Şiddeti", Aktüel Arkeoloji, no. 51.)
Comments